Δεν φταίει το σκυλί, φταίει ο ιδιοκτήτης του

Αυτό το άρθρο το γράφω με αφορμή την επίθεση που έγινε από ένα Ροτβάιλερ σε ένα μωρό, το οποίο κατασπάραξε, ένα γεγονός το οποίο είναι θλιβερό από κάθε άποψη. Δεν φταίει όμως το σκυλί αυτό για ο,τι έγινε, φταίει ο ιδιοκτήτης κατά αποκλειστικότητα και θα σας εξηγήσω παρακάτω γιατί.

Πώς γίνεται ένα σκυλί άγριο;

Ένα σκυλί μπορεί να γίνει άγριο και επικίνδυνο, αλλά δεν φταίει το ίδιο το σκυλί για αυτό. Όταν εσύ ως ιδιοκτήτης δεν φροντίζεις για την προσωπική του υγιεινή, του δίνεις ωμό κρέας, δεν το κοινωνικοποιείς βγάζοντάς το βόλτα, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα γίνει επικίνδυνο. Είναι ευθύνη του ιδιοκτήτη, γιατί δεν φρόντισε για την εκπαίδευσή του.

Δεν υπάρχουν σκυλιά δολοφόνοι

Οι ράτσες σκυλιών Ροτβάιλερ και Πίτμπουλ έχουν στιγματιστεί άδικα κατά την γνώμη μου. Έχω δει τέτοια σκυλιά να είναι πραγματικά ψυχούλες και αυτό οφείλεται στους ιδιοκτήτες τους, που τα εκπαίδευσαν σωστά. Το οποιοδήποτε σκυλί μπορεί να γίνει άγριο, αν δεν εκπαιδευτεί, όμως οι συγκεκριμένες ράτσες σκυλιών, θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση, γιατί είναι πολύ πιο δυνατά σε σύγκριση με τα άλλα σκυλιά και αυτός είναι ο λόγος, που οι περισσότερες θανατηφόρες επιθέσεις σκυλιών γίνονται από Ροτβάιλερ και Πίτμπουλ.

Το χειρότερο κτήνος είναι ο άνθρωπος

Πριν κατηγορήσεις εσύ το σκυλί για την επίθεση, κοίτα λίγο το είδος μας τι έχει κάνει στα σκυλιά τόσα χρόνια. Οι επιθέσεις από παρανοϊκούς ανθρώπους σε σκυλιά είναι πολύ περισσότερες από ότι των σκυλιών σε ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια, συν ότι και στις επιθέσεις των σκυλιών σε ανθρώπους, πάντα ο ανεύθυνος ο ιδιοκτήτης έχει βάλει το χέρι του. Μήπως αντί να λέμε για σκυλιά δολοφόνους, να κάνουμε μια αυτοκριτική σαν ανθρώπινο είδος;