Λόγια και σκέψεις για τον πατέρα Κλεομένη

Πολλές φορές κάθομαι μέχρι αργά στο Internet και παρακολουθώ διάφορα βίντεο. Τις τελευταίες ημέρες, η προσοχή μου στράφηκε στα viral βίντεο του γνωστού ως πατέρα Κλεομένη. Είναι ένας παλαιοημερολογίτης μοναχός, ο οποίος γυρίζει στους δρόμους, ρίχνει κλωτσιές σε ATM, φωνάζει σε σούπερ-μάρκετ, σπάει κινητά τηλέφωνα και θεωρεί πως το ΑΦΜ και το ΑΜΚΑ είναι σύμβολα του Αντίχριστου και του 666. Είναι, αναμφίβολα, μία γραφική φιγούρα με έντονα δείγματα θρησκοληψίας (είδα και ένα βίντεό του στο οποίο σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας και το Πηδάλιο, όριζε την ερωτική ζωή των παντρεμένων ζευγαριών και χαρακτήριζε την αντισύλληψη ως αμαρτία). Η δράση του μου γέννησε διάφορους προβληματισμούς και σκέψεις.

Η δράση του είναι πολυποίκιλη. Καταφέρεται εναντίον ιερέων, εναντίον εκκλησιών, εναντίον ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων, εναντίον τραπεζών, εναντίων των Εβραίων σιωνιστών, όπως λέει ο ίδιος. Τα βίντεό του έχουν πολλά views και ο ίδιος έχει γίνει αντικείμενο σάτιρας αρκετές φορές. Με σφυριά σπάει γλυπτά, με γνωστότερη ενέργειά του τον βανδαλισμό του μνημείου του Ολοκαυτώματος στη Λάρισα. Είναι εχθρός της τεχνολογίας τη στιγμή που χρησιμοποιεί την ίδια για να περάσει τα μηνύματά του, ενώ δηλώνει πως θα ασκούσε και βία προκειμένου να περάσει τις απόψεις του.

Ο Κλεομένης είναι ένας άνθρωπος που διέπεται από έντονο φανατισμό, έχει πίστη σε αυτό που ακολουθεί και δε διστάζει να αγωνιστεί για αυτό. Προσωπικά, θεωρώ πως σε ορισμένες πεποιθήσεις του είναι απόλυτος και άκαμπτος, δεν μπορεί να διαχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα στη φαρμακευτική κάνναβη και το «χασίσι» με αποτέλεσμα να φτάνει στο σημείο να διαπράξει και εκείνος το λάθος (σύμφωνα με την πίστη του), εκείνο της διαβολής και της κατάκρισης.

Αν υπάρχει κάτι το οποίο μπορώ να του αναγνωρίσω, είναι πως δε χαϊδεύει αυτιά προκειμένου να γίνει αρεστός, δε διστάζει να σε πει «ραγιά», «τελειωμένο», «άχρηστο». Οι περισσότεροι ομιλητές δε θέλουν να λένε αυτό που αισθάνονται επειδή φοβούνται πως θα κακοκαρδίσουν και στο τέλος θα χάσουν τους οπαδούς τους. Ο Κλεομένης σε αντίθεση με τους άλλους, θα σε βρίσει και δε τον νοιάζει αν εσύ τσαντιστείς ή θιχτείς. Θεωρώ πως αν εξαιρέσεις τα κηρύγματα μίσους, οι απόψεις του για την αριθμοποίηση  του ανθρώπου και την υλιστική μανία έχουν κάποια υπόσταση.

Αυτό που με προβληματίζει σε σχέση με τη δράση του, είναι το πόσο τελικά η κοινωνία μας δείχνει ανοχή σε οποιονδήποτε χαρακτηρίζεται ως ιερέας, δίχως να λογαριάζει τις πράξεις του. Αν ένας οποιοσδήποτε απλός πολίτης είχε διαπράξει τέτοιες ενέργειες θα είχε δεχτεί νομικές κυρώσεις, αλλά ένας ιερέας πρέπει πάντοτε να είναι ελεύθερος. Αυτό μου θυμίζει τη φιλοσοφία του όχλου στις θεοκρατικές κοινωνίες. Οι φονταμενταλιστικές κοινωνίες δεν τιμωρούν ποτέ τους ηγέτες οι οποίοι σύμφωνα με την πίστη τους ρίχνουν ανθρώπους από τα παράθυρα ή λιθοβολούν γυναίκες.

Ο Κλεομένης είναι μία φιγούρα που πρέπει να προβληματίσει για τις συνέπειες του θρησκευτικού φανατισμού, να μας δώσει το έναυσμα να αντιληφθούμε τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο αγαπάω τη χώρα μου και μισώ τις υπόλοιπες.

Δημιουργός άρθρου: Μαρία Σκαμπαρδώνη, Δημοσιογράφος